Sayfa 143651

Bi ara yoldan çıkıyor işte insan. Kendini bi yerlerde bırakıp olmadığı gibi biri oluyor ve farkına varmıyor. Farkına vardığı zamanlar da genellikle eskiye döndüğü anlar oluyor. Yapmak lazım demek ki arada böyle şeyler, kafayı çizmeye fırsat bırakmadan kendini kendin olduğuna ikna etmen, varlığının bir armağan gibi ortaya sunulmadığına kani olman ve senden çıkan sesin derinlerden bi yerden, onca yıllık birikimin arasından sıyrılarak geldiğini bilmen önemli. 

Sayfa 21983

Bişey var etrafımda. Sarmalayıcı, karartıcı, korkutucu. İçinden çıkmanın imkansız olduğu bi tür girdaba benziyor. Çabalar sonuç vermediği gibi yoksunluğa itiyor insanı. Sessizliğin gölgesi hüküm sürüyor kanatlarında. Titremeler, algı kayıpları, korkular... bırakmıyor peşimi. Bi ele dokunmak istiyor insan; sorgusuz, sualsiz, nedensiz. Düşlediklerine geri dönüyor zaman zaman ama ne denli uzak olduğunu görüyor. Bildiklerini unutmak, unuttuklarını yok saymak, yok saydıklarını silebilmek istiyor. Ama yeterince güçlü bi hafızası var ve bu onu kendine karşı zorlu kılıyor. Çığlıklara bürünüyor her yer...